Życiorysy | Miesięcznik CHEMIK

Andrzej GÓRAK

Prof. zw. dr hab. inż. Andrzej Górak, profesor Politechniki Łódzkiej, Wydziału Inżynierii Procesowej i Ochrony Środowiska oraz Technische Universität Dortmund. Jest on współautorem ponad 180. oryginalnych prac twórczych, 200. referatów i komunikatów na konferencjach międzynarodowych, 8. patentów oraz 12. monografii i skryptów. Profesor Górak był opiekunem 200. prac dyplomowych, 30. zakończonych przewodów doktorskich i 20. przewodów doktorskich w toku. Pełnił i pełni wiele funkcji w organizacjach naukowych i zawodowych, obecnie jest m.in. członkiem European Federation of Chemical Engineering, Working Party on Fluid Separations oraz Process Intensification. Pełnil też funkcję dziekana Fakultät Bio- und Chemieingenieurwesen oraz prorektora d/s. badan Uniwersytetu Technicznego w Dortmundzie. Był czlonkiem Rady Narodowego Centrum Badan i Rozwoju. Jest odznaczony Krzyzem Zaslugi Republiki Federalnej Niemiec i Rzeczpospolitej Polskiej. Prowadzi działalność recenzencką dla czasopism (m.in. AIChE Journal, Chem.Ing.Tech., Chem.Eng.Proc, Chem.Eng.Res, Inż.Chem.Proc., Chem.Eng.Sci., Comp.Chem.Eng.,), organizacji naukowych (Deutsche Forschungsgemeinschaft, Niemieckie Ministerstwo Nauki i Technologii, Holenderska Fundacja Naukowa, National Science Foundation (USA), ESFC (UK), Deutsche Bundestiftung Umwelt, Unia Europejska, NATO,...

Thomas BROCK

Prof. Thomas Brock jest członkiem Komitetu Wykonawczego FATIPEC. Od marca 1995 roku jest profesorem technologii farb i lakierów w Uniwersytecie Nauk Stosowanych Niederrhein w Krefeld. Główne obszary jego działalności to: techniki pomiarowe i badawcze, reologia, produkcja farb i lakierów, technologie lakiernicze. Od roku 1997 jest członkiem zarządu Europejskiego Towarzystwa Techniki Lakierniczej (EGL). Prowadzi działalność dydaktyczną, oprócz tego jest autorem licznych publikacji; w ciągu ostatnich 30 lat uzyskał 15 patentów i miał 50 wystąpień na kongresach i publikacji w czasopismach. e-mail: Brock-Huerth@t-online.de...

Sławomir BEM

Dr inż. Sławomir BEM posiada wykształcenie wyższe w zakresie technologii chemicznej oraz stopień naukowy doktora nauk chemicznych w zakresie chemii uzyskany w Instytucie Katalizy i Fizykochemii Powierzchni PAN w Krakowie. Obecnie jest Kierownikiem Biura Strategii i Programowania Rozwoju w Grupie Azoty S.A. Doświadczenie zawodowe dr. inż. Sławomira Bema związane jest z polskim przemysłem chemicznym i tworzyw sztucznych. Od początku związany z Zakładami Azotowymi w Tarnowie, gdzie zaczynał pracę jako technolog w Zakładzie Kaprolaktamu. Od 1992 r. pełnił szereg funkcji technicznych i kierowniczych związanych z badaniami i rozwojem technologii chemicznych, planowaniem działalności rozwojowej oraz inwestycjami. Dr inż. S. Bem zajmował się przygotowywaniem projektów wielu dużych inwestycji z obszaru przemysłu chemicznego i tworzyw sztucznych, związanych m.in. z sektorami syntezy nieorganicznej, syntezy organicznej, produkcją i przetwórstwem tworzyw konstrukcyjnych, chemikaliami specjalistycznymi, brał udział w pracach nad programem restrukturyzacji sektora Wielkiej Syntezy Chemicznej oraz konsolidacją krajowego przemysłu chemicznego. e-mail: Slawomir.Bem@grupaazoty.com...

Stefan ZIELIŃSKI

Prof. dr hab. inż. Stefan ZIELIŃSKI jest absolwentem Wydziału Chemicznego Politechniki Wrocławskiej (1959) w specjalności „Materiały reaktorowe”. W 1968 r. uzyskał stopień doktora nauk chemicznych za pracę doktorską pt. Badania nad skoncentrowanym nawozem sztucznym opartym na szklistym metafosforanie potasowym, w 1981 r. stopień doktora habilitowanego nauk technicznych za pracę „Kinetyczne aspekty krystalizacji gipsu w procesie wytwarzania ekstrakcyjnego kwasu fosforowego”; w 2001 r. uzyskał tytuł profesora nauk technicznych. Dorobek naukowy Profesora Stefana Zielińskiego liczy ogółem 189 pozycji, w tym 103 prace opublikowane. W trakcie pracy zawodowej na Wydziale Chemicznym Politechnice Wrocławskiej pełnił m.in. funkcje: zastępcy Dyrektora Instytutu ds. Badań Naukowych i Współpracy z Przemysłem (1978-1981, 1981-1984 i 1987-1990); zastępcy Dyrektora ds. Rozwoju Kadry Naukowej i kierownika Zakładu Chemii i Technologii Nieorganicznej (1991-1996). Był członkiem Komitetów Naukowych (I-IV) Kongresów Technologii Chemicznej. Opracował i prowadził wiele wykładów, początkowo specjalizacyjnych, a następnie ogólnowydziałowych. W 1986 r. zorganizował krajową konferencję poświęconą nowym koncepcjom nauczania technologii chemicznej, na której wygłosił referat programowy pt. „Problemowe nauczanie...

Urszula WYRZYKOWSKA

Mgr inż. Urszula WYRZYKOWSKA – absolwentka Instytutu Inżynierii Chemicznej Politechniki Warszawskiej (1976). Od 1976 r. jest pracownikiem Instytutu Przemysłu Organicznego. W latach 1977–1990 była pracownikiem Zakładu Technologicznego, a następnie Zakładu Inżynierii Chemicznej zatrudniona kolejno na stanowiskach asystenta i adiunkta. Od 1990 r. pracuje na stanowisku starszego specjalisty badawczo-technicznego - po uzyskaniu I stopnia specjalizacji zawodowej inżynieria, dziedzina – chemia, kierunek – technologia syntezy organicznej. W latach 1990–1997 pełniła kolejno funkcje: kierownika pracowni procesów jednostkowych w Zakładzie Inżynierii Chemicznej oraz Zastępcy Kierownika Zakładu, a w latach 1997–2000, funkcję Kierownika Pracowni Technologicznej w Zakładzie Syntezy Substancji Aktywnych oraz Zastępcy Kierownika tego Zakładu. Specjalność: chemia i technologia substancji aktywnych, środków ochrony roślin, produktów weterynaryjnych i biobójczych. W 2001 r. powołana na funkcję Pełnomocnika Dyrektora, a od 2002 r. Zastępca Dyrektora ds. strategii ekonomicznej i logistyki. Obecnie jest Dyrektorem Instytutu Przemysłu Organicznego w Warszawie e-mail: wyrzykowska@ipo.waw.pl

...

Józef SZARAWARA

Prof. dr hab. inż. Józef SZARAWARA - Profesor Józef Szarawara urodził się 26 lutego 1924 r. w Racławicach Kościuszkowskich. W 1950 roku ukończył studia na Wydziale Chemicznym Politechniki Śląskiej. Tutaj też rozpoczął pracę zawodową jeszcze w 1949 r. w Katedrze Technologii Wielkiego Przemysłu Nieorganicznego. Z Wydziałem Chemicznym Politechniki Śląskiej związał profesor całą swoją działalność naukową i dydaktyczną, przechodząc przez stanowiska asystenta, adiunkta, docenta aż do profesora, zdobywając kolejne stopnie i tytuły naukowe. W 1959 r. doktoryzuje się, w 1963 r. habilituje, tytuł profesora nadzwyczajnego uzyskuje w 1975 r. Tytuł profesora zwyczajnego otrzymał dopiero w 1987 roku, z 6-letnim opóźnieniem od daty złożenia wniosku (1981 r.) na wskutek podpisania protestu w sprawie zabójstwa księdza J. Popiełuszki. Od 1970 r. aż do momentu przejścia na emeryturę pełnił funkcję kierownika początkowo Zespołu a następnie Zakładu Technologii Nieorganicznej. Niezależnie od pracy na Wydziale Chemicznym, profesor Szarawara pracował przez szereg lat w Instytucie Syntezy Chemicznej w Gliwicach, a następnie w Instytucie Nawozów Sztucznych...

Józef Jan SAS

Dr inż. Józef Jan SAS – jest absolwentem Wydziału Chemicznego Politechniki Wrocławskiej (1969 r.). Po ukończeniu studiów był asystentem i doktorantem tej uczelni, a w 1973 r. uzyskał na niej stopień doktora nauk technicznych. Od 1972 r. pracował w Instytucie Nawozów Sztucznych (INS) w Puławach, początkowo jako adiunkt (1973-1976), następnie sekretarz naukowy (1976-1992 – w tym czasie w Instytucie nie było stanowiska dyrektora naukowego), a od 1992 r. jako dyrektor naukowy. W maju 2011 r., po 35 latach kierowania pionem badawczym INS, przeszedł na emeryturę, pozostając doradcą dyrektora INS. Obszarami Jego działalności zawodowej były organizacja i koordynacja badań w Instytucie Nawozów Sztucznych, współpraca Instytutu z przemysłem, innymi instytutami, z Ministerstwem Rolnictwa, wyższymi uczelniami i placówkami PAN, współudział w opracowaniu i wdrażaniu wielu rozwiązań technicznych z dziedziny technologii chemii nieorganicznej. Dorobek naukowy dr. J. Sasa to autorstwo lub współautorstwo 38 patentów, 33 publikacji i wystąpień na konferencjach oraz 21 umów licencyjnych i wdrożeniowych dotyczących gazu do syntezy amoniaku, katalizatorów przemysłowych,...

Tadeusz PARYJCZAK

Prof. dr hab. inż. Tadeusz PARYJCZAK – chemik, specjalizujący się w badaniach procesów katalitycznych, a także w zielonej chemii. W 1954 r. jeszcze jako student Wydziału Chemicznego Politechniki Łódzkiej, został zatrudniony na stanowisku zastępcy asystenta w Katedrze Chemii Nieorganicznej. Studia ukończył w 1956 r.; stopień doktora nauk technicznych uzyskał w 1963 r., a doktora habilitowanego w 1970 r. W 1976 r. otrzymał tytuł profesora nauk chemicznych. Od 1976 do 2002 kierował Instytutem Chemii Ogólnej i Ekologicznej Politechniki Łódzkiej (do 1991 r. Instytut nosił nazwę Instytutu Chemii Ogólnej). Przez niemal 20 lat był dziekanem Wydziału Chemicznego Politechniki Łódzkiej (1975-1981, 1984-1990, 1993-1999). W badaniach nad procesami adsorpcji i katalizy wykorzystywał techniki chromatografii gazowej. Obiektem jego badań były katalizatory tlenkowe oraz mono- i bimetaliczne, oparte na metalach VIII grupy układu okresowego, umieszczane na nośnikach. Jego monografia „Gas chromatography in adsorption and catalysis” była tłumaczona na kilka języków. Jest też autorem m.in. następujących publikacji: Chromatografia gazowa w badaniach adsorpcji i katalizy (1975, ISBN 8301068450);...

Jerzy PAPROCKI

Mgr inż. Jerzy PAPROCKI jest absolwentem Liceum Chemicznego w Lublinie oraz Wydziału Chemicznego Politechniki Szczecińskiej i Politechniki Śląskiej. Od 1950 r. nieprzerwanie pracuje w przemyśle chemicznym. Kolejno w Zakładach Włókien Chemicznych we Wrocławiu, w Biurze Projektów PROSYNCHEM w Gliwicach i w Zjednoczeniu Nieorganika. Od 1975 r. w administracji państwowej, w Ministerstwach: Przemysłu Chemicznego, Przemysłu Chemicznego i Lekkiego, Przemysłu i Handlu, Gospodarki, na stanowiskach wicedyrektora Departamentu Rozwoju i Doradcy Ministra. Jest autorem lub współautorem wielu opracowań (w tym rządowych) dotyczących restrukturyzacji i rozwoju przemysłu chemicznego w Polsce, a także w Maroko, Tunezji, Syrii, Egipcie i Iraku. Jest także autorem kilkudziesięciu publikacji dotyczących przemysłu chemicznego w czasopismach naukowo-technicznych, krajowych i zagranicznych (Jugosławia, Czechosłowacja, Japonia, Węgry). Jest lub byt członkiem wielu rad naukowych jednostek badawczo-rozwojowych przemysłu chemicznego i rad programowych czasopism naukowo-technicznych. Od blisko 40 lat współtworzy nasz miesięcznik jako redaktor działu, członek Kolegium Redakcyjnego. To Panu Jerzemu Paprockiemu zawdzięczamy m. in. kompetentne i zawsze aktualne informacje gospodarcze i statystyczne na łamach...

Andrzej MIANOWSKI

Prof. dr hab. inż. Andrzej MIANOWSKI ukończył studia na Wydziale Chemicznym Politechniki Śląskiej w Gliwicach (1970). W 1976 r. obronił pracę doktorską, a stopień doktora habilitowanego otrzymał w 1988 r. Tytuł profesora nauk technicznych otrzymał w 2001 r., od 2004 r. pracuje na stanowisku profesora zwyczajnego w Katedrze Chemii, Technologii Nieorganicznej i Paliw Politechniki Śląskiej. Był prodziekanem ds. organizacji Wydziału Chemicznego Politechniki Śląskiej (1990-1993); kierownikiem Zakładu Technologii Chemicznej Węgla (1991-2009); zorganizował i kierował Zamiejscowym Ośrodkiem Dydaktycznym w Dąbrowie Górniczej (2004-2009); był przewodniczącym Normalizacyjnej Komisji Problemowej nr 144 ds. Koksu i Przetworzonych Paliw Stałych (1994-2003); jest członkiem Rady Naukowej Centrum Materiałów Polimerowych i Węglowych PAN, Zabrze (od 1996) i przewodniczący tamże Komisji ds. Badań. Od 2006 r. jest profesorem w IChPW w Zabrzu. Specjalizuje się w zakresie technologii węgla oraz utylizacji odpadów stałych, a także – analizy termicznej w aspekcie technologicznym i przemysłowym. Jest autorem bądź współautorem ponad 140 publikacji, 26 patentów (w tym 1 wzór użytkowy) udzielonych w...

Category Archives: Życiorysy