Tomasz WOLSZAKIEWICZ* – Instytut Przemysłu Organicznego w Warszawie, Pracownia Badań Balistycznych, Pionki
Prosimy cytować jako: CHEMIK 2016, 70, 1, 27–32

Klasyczne zapłonniki stosowane do zapłonu stałych paliw rakietowych oparte są na prochu czarnym, który wytwarza duże ilości produktów gazowych zgodnie z następującą reakcją [1]: 74KNO3 + 30S + 16C6H2O -> 56CO2 + 14CO + 3CH4 + 2K2S + 4H2 + 35N2 + 19K2CO3 + 7K2SO4 + 2K2S + 8K2S2O3 + 2KCNS + (NH4)2CO3 + C + S + 665 kcal/kg. Podstawową wadą prochu czarnego jest trudność uzyskania podczas procesu produkcji powtarzalności charakterystyk balistycznych, które zależą w dużym stopniu od rodzaju użytego węgla drzewnego i temperatury zwęglania drewna [2]. Niepowtarzalność struktury prochu czarnego oraz krótki czas pracy, przy jednoczesnym wysokim wzroście ciśnienia w chwili zapłonu, wyklucza stosowanie prochu czarnego w nowoczesnych systemach zawierających stałe paliwa rakietowe. Do zapłonu stałego paliwa silnika rakietowego używane są trzy typy zapłonników: pirotechniczne, pirogeniczne i hipergoliczne [3].

Czytaj więcej w pliku PDF