Surowce mineralne
ZIELIŃSKI S.

Prosimy cytować jako: CHEMIK 2014, 68, 5, 429–446

Gwałtowny rozwój społeczno-gospodarczy w XX w. został osiągnięty nie tylko dzięki postępom w nauce i technologii, lecz także niespotykanemu wcześniej zużyciu surowców. Problem dostaw surowców znalazł się więc w centrum uwagi ekip rządowych i środowisk przemysłowych. O ile jednak dyskusja o przyszłości surowcowej świata dotychczas koncentrowała się na surowcach energetycznych i organicznych (biomasie), to surowcom nieenergetycznym, takim jak minerały i metale, nie poświęcano równej uwagi. Sytuacja uległa zmianie dopiero w ostatnich kilkunastu latach, gdy uświadomiono sobie, że bez surowców mineralnych społeczeństwa uprzemysłowione i współczesne technologie byłyby niewyobrażalne. W tej sytuacji rodzi się obawa, czy rosnące zapotrzebowanie nie grozi wyczerpaniem zasobów i niedoborem surowców w najbliższej przyszłości. Niedobór surowców mineralnych jest szczególnie niepokojącym problem dla Unii Europejskiej, która jako całość jest wysoce zależna od importu minerałów metalicznych i metali potrzebnych w produkcjach high-tech. Komisja Europejska uruchomiła w 2008 r. program „Raw Materials Initiative”, który ustala zintegrowaną strategię w odpowiedzi na różne wyzwania wiążące się z dostępem do nienergetycznych surowców. W ramach strategii wytypowano surowce o wysokiej krytyczności zarówno z uwagi na ich znaczenie gospodarcze jak i ryzyko dostaw.

Słowa kluczowe: surowce mineralne, Raw Materials Initiative, surowce nieenergetyczne

Czytaj więcej w pliku PDF