Kontrowersje wokół definicji nanomateriału w ujęciu prawa Unii Europejskiej
JUREWICZ M.

Proszę cytować jako: CHEMIK 2014, 68, 12, 1090–1095

Zgodnie z zaleceniem Komisji Europejskiej 2011/696/UE dotyczącym definicji nanomateriału [10]: „Nanomateriał oznacza naturalny, powstały przypadkowo lub wytworzony materiał zawierający cząstki w stanie swobodnym lub w formie agregatu bądź aglomeratu, w którym co najmniej 50% lub więcej cząstek w liczbowym rozkładzie wielkości cząstek ma jeden lub więcej wymiarów w zakresie 1 nm – 100 nm. W określonych przypadkach, uzasadnionych względami ochrony środowiska, zdrowia, bezpieczeństwa lub konkurencyjności, zamiast wartości progowej liczbowego rozkładu wielkości cząstek wynoszącej 50%, można przyjąć wartość z zakresu 1–50%”. Definicja sformułowana w zaleceniu 2011/696/UE ma za podstawę wielkość cząstek materiału jako czynnik, który najbardziej adekwatnie odzwierciedla nietypowe właściwości nanomateriałów. W prawodawstwie UE istnieją rozbieżności dotyczące w szczególności górnej granicy wymiaru cząstek materiału i progu liczbowego rozkładu wielkości tych cząstek do określenia, czy dany materiał powinno się traktować jako nanomateriał.

Słowa kluczowe: nanotechnologia, wielkość cząstek, prawodawstwo UE

Czytaj więcej w pliku PDF