Wpływ dodatku prekursorów cieczy jonowych z anionami wodorosiarczanowymi (VI) i siarczanowymi (VI) na potencjał wydzielania tlenu i wodoru

Kacper KOPCZYŃSKI, Marek BARANIAK, Grzegorz LOTA* – Instytut Chemii i Elektrochemii Technicznej, Politechnika Poznańska, Poznań; Juliusz PERNAK, Rafał GISZTER, Marta FRYDER – Instytut Technologii i Inżynierii Chemicznej, Politechnika Poznańska.
Prosimy cytować jako: CHEMIK 2016, 70, 9, 509–514

Ciecze jonowe są często wskazywane jako związki chemiczne spełniające zasady zielonej chemii. Niepodważalną zaletą tego rodzaju związków jest możliwość zmiany właściwości fizycznych oraz chemicznych poprzez modyfikację kationu lub anionu [1÷5].

Dzięki wielu unikalnym właściwościom, m.in. wysokiemu przewodnictwu, stabilności termicznej i chemicznej, brakowi lotności czy niskiej toksyczności, znalazły zastosowanie w wielu dziedzinach przemysłu chemicznego, w tym w szeroko rozumianej elektrochemii. Stosowane są m.in. w procesach galwanotechnicznych, elektrochemicznej syntezie polimerów przewodzących, superkondensatorach, ogniwach litowo-jonowych czy sensorach elektrochemicznych [6÷9].

Czytaj więcej w pliku PDF
pdf-icon